Założenia teoretyczne
„W następstwie rzeczy po sobie następujących widać zawsze pewien związek. Bo nie jest to jakby wyliczenie szczegółów bez związku, połączonych tylko w myśli, ale połączenie rozumne. I jak to, co jest, jest ułożone w sposób harmonijny, jak i to, co się dzieje, okazuje nie proste następstwo, ale cudowny jakiś związek”.
Marek Aureliusz
W „Metodzie statycznych naprężeń – odwróconej przyczyny” stosuje się własne testy na potrzeby tworzenia optymalnego dla jednostki procesu terapeutycznego. Należą do nich:
Wykorzystując zjawisko biofeedbacku, badana jest orientacja przestrzenna poprzez umiejscowienie w niej własnego ciała w kategoriach trójpłaszczyznowych;
Określenie asymetrii funkcjonalno- strukturalnej w zakresie obręczy biodrowej z konsekwencją dla tak elementarnych czynności dnia codziennego jak: stanie, chodzenie, siedzenie;
Określenie wpływu rotacji obręczy biodrowej na postawę ciała;
Wykorzystując system monitoringu, badano przebieg różnych aktów ruchowych pod kątem wykazania asymetrii funkcjonalnej oraz występowania współruchów, czyli zachowań stanowiących obciążenie nawykowo-strukturalne;
W badaniu wykorzystujemy urządzenie elektroniczne, które określa miarę objętości klatki piersiowej związanej ze zmianą pozycji stojącej w siedzącą, monitorując jednocześnie poziom tlenu we krwi, ciśnienie oraz tętno.
„Metoda statycznych naprężeń – odwróconej przyczyny” zawiera „narzędzia terapeutyczne”, które ze względu na charakter oddziaływania można podzielić na:
„Łóżko diagnostyczne”, „Symulator prawidłowej postawy ciała”, „Siedzisko rehabilitacyjne”;
tj. „Symulator prawidłowej postawy ciała”, „Plastry korekcyjne”;
„Wyciąg osiowo-skrętny” oraz „Siedzisko rehabilitacyjne”, „Anti scolio by legs”.
„Anti scolio by legs”, „Platforma zmiennokątowa”.
Świadomość i podświadomość
w procesie kształtowania jednostce poprawnego wzorca posturalnego
Kształtowanie świadomości osób poddawanym procesom postawotwórczym w zakresie atrybutów postawy prawidłowej i nieprawidłowej, a także indywidualnych uwarunkowań poprawnego sposobu „trzymania się” jest celem nadrzędnym „Metody statycznych naprężeń – odwróconej przyczyny”.
Świadomość w ujęciu medycznym jest definiowana jako: (sensorium) ogólna suma procesów lub/ reakcji jednostki, z których zdaje ona sobie sprawę (potrafi je opisać) (1). W ujęciu psychologicznym jest to termin ogólny określający zdolność organizmu do przyswajania informacji, np.: uwaga, pamięć, rozumienie(1). Na potrzeby realizacji podjętego tematu świadomość środowiska ludzkiego, biorącego udział w procesie kształtowania osobowości posturalnej jednostki, definiuje się jako wiedzę, która gwarantuje nabywanie optymalnego dla niej wzorca posturalnego w statyce i dynamice. Środowisko to może wykorzystywać wyłącznie wzorce zachowań, które są osadzone w najnowszych ustaleniach medycznych i potwierdzone praktyką bezpiecznego, skutecznego i powtarzalnego stosowania w procesie terapeutycznym. Zaproponowany wieki temu przez Kartezjusza (2) i przyjęty przez nauki medyczne dualistyczny i mechanistyczny model postrzegania funkcjonowania człowieka jest ciągle aktualny z ewidentną krzywdą dla niego.
„Metoda statycznych naprężeń – odwróconej przyczyny” zakłada, że złożone deformacje posturalne, jakimi są skoliozy idiopatyczne, mogą być następstwem każdej z przyczyn, która w swym skutku, wpływając na zmiany geometrii ciała, powoduje równoległe dostosowanie procesów życiowych do zaistniałych asymetrii na poziomie OUN i AUN.
Szczególne miejsce w „Metodzie statycznych naprężeń- odwróconej przyczyny” dedykowanej przywracaniu bądź kształtowaniu poprawnej posturalnej struktury i funkcji ustroju zajmuje proces kształtowania „bezpiecznej” świadomości osób poddawanych zabiegom oraz ich opiekunów.
Uważa się, że jedynie świadomość budowana na poziomie eliminowania niewłaściwych zachowań w zakresie czynności dnia codziennego, jak też kształtowania poprawnych, może chronić przed destrukcyjnym działaniem podświadomości.
Testy własne metody
„Metoda statycznych naprężeń – odwróconej przyczyny” w swej konstrukcji diagnostycznej jest analitycznym studium przypadku zmian strukturalno – funkcjonalnych, z naciskiem na indywidualne ku temu predyspozycje.
Mają tu zastosowanie ogólnie uznane badania narządu ruchu, które mają zobrazować stan badanego w aspekcie ogólnym i miejscowym.
Stosuje się również testy własne:
Proponowana metoda pomiaru gibkości powstała na bazie zmodyfikowanych testów gibkości segmentarnej Szobera oraz testu „palec – podłoga”.
⏺︎ Proponowane testy mają na celu wstępną ocenę orientacji kątowej kończyn dolnych, tj tonusu więzadłowo- mięśniowego stawów biodrowych i kolanowych względem płaszczyzny strzałkowej badanego, w pozycji leżącej tyłem.
⏺︎ Proponowany test jest jednym ze składowych diagnostycznych, oceniających funkcję i strukturę narządu ruchu „Metody statycznych naprężeń- odwróconej przyczyny”. W metodzie tej zawierają się narzędzia terapeutyczne umożliwiające korektę, stwierdzonych w badaniu proponowanymi testami, asymetrii w zakresie kończyn dolnych.
⏺︎ W „Metodzie statycznych naprężeń- odwróconej przyczyny” w badaniu funkcjonalnej, względnej długości kończyn dolnych testem Derbolowskiego wykorzystuje się „Łóżko diagnostyczne”.
„W Polsce nie istnieje żaden system wczesnej profilaktyki choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego, obejmujący specyficzny wywiad i podstawowe testy sprawności tego stawu…”
Zbigniew Arkuszewski
Proponowany test jest jednym ze składowych diagnostycznych, oceniających funkcję i strukturę narządu ruchu „Metody statycznych naprężeń – odwróconej przyczyny”.
„Test derotacji obręczy biodrowej” przeznaczony jest do oceny wpływu obręczy biodrowej na zmiany strukturalno- funkcjonalne w zakresie: tułowia, szyi oraz orientacji przestrzennej głowy. W teście wykorzystuje się „Siedzisko rehabilitacyjne”, urządzenie o statusie medycznym.
„Test derotacji obręczy biodrowej” przeznaczony jest do badania przypadków z jedno-, dwu- i trójpłaszczyznowymi zmianami posturalnymi.
„Test rokowań” jest stosowany do oceny możliwości samokorekcji.