Proces postawotwórczy, czyli kształtowanie bądź przywracanie optymalnego jednostce wzorca posturalnego jest procesem złożonym i niebezpiecznym, zwłaszcza w sytuacji przejęcia inicjatywy przez pacjenta. Złożonym, gdyż edukacja czy też reedukacja posturalna ma na celu przebudować trójpłaszczyznowo ukształtowaną we współudziale genetyki konstrukcję przestrzenną oraz własny, z reguły nieznany fizjoterapeucie, sposób wykonywania czynności dnia codziennego. Stąd też wszyscy, którzy dobrze życzą zagrożonej deformacją posturalną młodej osobie, dyscyplinują ją poleceniami: „wyprostuj się”, „bądź prosta/y”.

Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdza się, że wykorzystanie efektu sprzężenia zwrotnego w połączeniu z „Symulatorem prawidłowej postawy ciała” może zapewnić bezpieczeństwo, powtarzalność i skuteczność kształtowania poprawnego wzorca posturalnego pod warunkiem równoległego, teoretycznego i praktycznego, uświadamiania biomechaniki prawidłowego „trzymania się”.